Home sweet home...

Na een aantal nare China ervaringen in de maand maart, begint de maand april met het droevige bericht dat mijn opa een aantal dagen na zijn 90e verjaardag is overleden. Een paar dagen later vlieg ik terug naar Nederland voor de uitvaart. Ook als is de reden droevig, het is fijn mijn leven in Beijing even achter me te laten. Voor een weekje is alles weer zoals ik het altijd gewend ben: het water uit de kraan is drinkbaar, even geen hurkwc’s en wc-papier kan gewoon weer doorgespoeld worden, mijn fiets heeft weer een normaal formaat ipv een mini kinderfiets, het verkeer is opvallend rustig en georganiseerd, in parken en bossen loop je plotseling helemaal alleen ipv met 19000 Chinezen in het park van het Zomerpaleis, ik word niet meer aangestaard en nageroepen met laowai (buitenlander), keihard afdingen en alsnog teveel betalen gebeurt niet, internetcensuur behoort even tot het verleden, de lucht is opvallend schoon en blauw, even geen smogwolk om je heen, je wisselgeld hoef je niet zorgvuldig na te kijken op echtheid, in restaurants word je niet afgesnauwd maar vriendelijk geholpen, het eten druipt niet van de olie, even hoef ik niet bang te zijn opgepakt te worden en onschuldig afgevoerd in een arrestantenbusje naar het politiebureau, de corruptheid van de politie, de eenzijdige berichtgeving van de Chinese media...ik laat het allemaal achter me...en dat is best even fijn! Terug in Nederland is China vrijwel dagelijks in het nieuws..."onze verslaggever live vanuit Beijing"...het lijkt plotseling een leven heel ver weg. Na 8 maanden begin je je eigen land toch wel te missen, en niet te vergeten...je familie en vrienden! Zin om terug te vliegen aanstaande vrijdag? Uhm...ja, want binnenkort ga ik een van mijn beste vrienden opzoeken in Taiwan!